Ράνια Αντωνοπούλου: Μία απάντηση σε Ξαφά-Αβραντίνη

Παραμονές των εκλογών η οικονομολόγος, Μιράντα Ξαφά και ο αντιπρόεδρος της ΔΡΑΣΗΣ, Τάσος Αβραντίνης, στην ύστατη προσπάθεια τους να υπερασπιστούν τη ρητορική της "αριστερής καταστροφικής παρένθεσης" αρθρογράφησαν στο Capital.gr "αποκαλύπτοντας" ότι η επτάμηνη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ -ΑΝΕΛ επέφερε αύξηση των δανειακών αναγκών της χώρας, για την περίοδο 2015-2018, κατά 45 δισ. ευρώ! Στο άρθρο τους, με τίτλο "Ας μην τη ξαναπατήσουμε", υποτίθεται ότι ενημερώνουν τον ελληνικό λαό για τη βλάβη που προκαλούν στην ελληνική οικονομία οι αυξημένες δανειακές ανάγκες που προβλέπονται στη νέα συμφωνία. Παρά το γεγονός ότι το αποτέλεσμα των εκλογών της περασμένης Κυριακής έδειξε ότι τα λεγόμενά τους δεν έπεισαν τον ελληνικό λαό, εν τούτοις αξίζει μία απάντηση στα αβάσιμα επιχειρήματα και τις στρεβλές κατηγορίες των δύο αρθρογράφων που παραμορφώνουν τη πραγματικότητα. 

Πρώτον, στο άρθρο τους ισχυρίστηκαν πως η μείωση
των πρωτογενών πλεονασμάτων, που προβλέπει η νέα συμφωνία την επόμενη τριετία, αυξάνει τις δανειακές ανάγκες της χώρας κατά 19 δισ. συνολικά. 

Προφανώς βλέπουν μόνο την μία όψη του νομίσματος, διότι ναι μεν αυξάνονται οι δανειακές ανάγκες της χώρας αλλά από την άλλη πλευρά αποτρέπεται η επιβολή δημοσιονομικών μέτρων η οποία θα οδηγούσε σε περαιτέρω ύφεση και φτωχοποίηση την ελληνική κοινωνία. Αν δηλαδή επιβάλλονταν δημοσιονομικά μέτρα ύψους 19 δισ., με πολλαπλασιαστή 1,5, θα είχαμε μείωση του ΑΕΠ κατά 28,5 δισ. ή περίπου 4% ετησίως.

Δεύτερον, οι αρθρογράφοι βασιζόμενοι στην έκθεση βιωσιμότητας του χρέους του ΔΝΤ της 26ης Ιουνίου του 2015 υποστηρίζουν ότι οι δανειακές ανάγκες θα αυξηθούν επιπλέον κατά 9 δισ. Επικαλούνται την προβλεπόμενη μείωση στα έσοδα αποκρατικοποιήσεων εξαιτίας της μεγάλης απαξίωσης των τραπεζικών μετοχών που κατέχει το κράτος και οι οποίες πρόκειται να πωληθούν μέχρι το 2018, αλλά και της καθυστέρησης του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων. 

Η εκτίμησή τους αυτή είναι, αν μη τι άλλο, αυθαίρετη, διότι αφενός λαμβάνει τις προβλέψεις ως δεδομένα αφετέρου με αυτή τη λογική θα πρέπει να θεωρηθεί ότι η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ επιβάρυνε το δημόσιο χρέος με 50 δισ., από τη στιγμή που δεν προήλθαν τα προβλεπόμενα στα προηγούμενα μνημόνια έσοδα των αποκρατικοποιήσεων. 

Τρίτον, οι κ. Ξαφά και Αβραντίνης προσθέτουν στις δανειακές ανάγκες της χώρας τα 25 δισ. που απαιτούνται για τη νέα ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών. Μάλιστα, ισχυρίζονται ότι δεν υπήρχε ανάγκη νέας ανακεφαλαιοποίησης του ελληνικού τραπεζικού συστήματος και ότι αυτή προέκυψε λόγω των κυβερνητικών επιλογών του ΣΥΡΙΖΑ για ρύθμιση των οφειλών και διαχείριση των "κόκκινων δανείων", αλλά και εξαιτίας της διαπραγματευτικής του τακτικής του ΣΥΡΙΖΑ η οποία αύξησε το επιτόκιο δανεισμού των ελληνικών τραπεζών και οδήγησε στην επιβολή capital controls. 

Με αυτή την αντίληψη, όμως, δείχνουν να παραβλέπουν εντελώς τη δυναμική της οικονομίας. Συγκρίνουν την περίοδο κατά την οποία οι τράπεζες είχαν 30% μη εξυπηρετούμενα δάνεια (τα οποία η ΕΚΤ στα stress test εκτιμούσε ότι θα διευθετηθούν στο 22%) και καταθέσεις 160 δισ., με την περίοδο που τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια έφθασαν το 40% και οι καταθέσεις μειώθηκαν κατά 40 δισ.! Επιπλέον, αγνοούν το γεγονός ότι η μείωση των καταθέσεων είχε ξεκινήσει από το β’ εξάμηνο του 2014, όπως επίσης και την πολιτική της ΕΚΤ να διακόψει από τον περασμένο Φεβρουάριο τη φτηνή χρηματοδότηση των τραπεζών και να τις αναγκάσει να δανείζονται από τον ακριβό πρόγραμμα ELA. Τέλος, ξεχνούν την κινδυνολογία της Δεξιάς για Grexit η οποία είχε ως αποτέλεσμα την ραγδαία αύξηση στις εκροές των καταθέσεων. 

Τέταρτον, υποστηρίζουν πως στο επτάμηνο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ τα ρευστά διαθέσιμα του Δημοσίου εξαντλήθηκαν και θα πρέπει να ανασυσταθούν μεσοπρόθεσμα στα 8 με 9 δισ.

Προς αποκατάσταση της πραγματικότητας, τα Δελτία Δημοσίου Χρέους που εκδίδει το Υπουργείο Οικονομικών αποδεικνύουν ότι τα ρευστά διαθέσιμα των 8 δισ. τα είχε ήδη χρησιμοποιήσει η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ παραδίδοντας τελικώς τον περασμένο Ιανουάριο ταμειακά διαθέσιμα μόλις 2,5 δισ., τα οποία αναγκάστηκε να χρησιμοποιήσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ υπό το καθεστώς ασφυκτικής χρηματοδότησης της οικονομίας που της επιβλήθηκε. 

Από τα παραπάνω ποσά οι αρθρογράφοι αφαιρούν τα 11 δισ. του ΤΧΣ που επεστράφησαν στον EFSF τον Φεβρουάριο 2015 και τα 6 δισ. που προέκυψαν ως όφελος από τη μείωση των επιτοκίων δανεισμού, και καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η νέα συμφωνία φορτώνει τον ελληνικό λαό με 45 δισ. πρόσθετων δανειακών αναγκών. Αυτές οι πρόσθετες δανειακές ανάγκες σε συνδυασμό με την επιστροφή σε αρνητικούς ρυθμούς ανάπτυξης του ΑΕΠ το 2015 και 2016, τους οποίους επίσης χρεώνουν στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αυξάνουν όπως λένε το χρέος περίπου στο 200% του ΑΕΠ, καθιστώντας το μη βιώσιμο. Επομένως Ξαφά και Αβραντίνης θεωρούν πως αν δεν είχε μεσολαβήσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα είχαν επιβεβαιωθεί οι εκτιμήσεις του ΔΝΤ του περασμένου Ιουνίου για ταχεία αποκλιμάκωση του λόγου χρέους/ΑΕΠ από 171% το 2015, στο 160% το 2016 και 152% το 2017.

Για άλλη μια φορά οι υποστηρικτές της λιτότητας συγκρίνουν προβλέψεις και όχι δεδομένα. Υπενθυμίζεται μόνο πως το πρώτο Μνημόνιο προέβλεπε ότι το χρέος το 2014 θα είναι 148% και ήταν τελικά 178%! Επίσης θα πρέπει να σημειωθεί ότι το γεγονός πως προβλεπόταν ανάπτυξη 2,9% για το 2015, δεν σημαίνει ότι θα επιβεβαιωνόταν. Άλλωστε, καμία πρόβλεψη των δανειστών στο παρελθόν για το ΑΕΠ δεν επιβεβαιώθηκε. Οι αρθρογράφοι, εμμένοντας στις προβλέψεις τους δε λαμβάνουν υπόψη τα μέχρι τώρα επίσημα στοιχεία τα οποία δείχνουν ότι ο λόγος χρέους/ΑΕΠ από 179% τον Ιανουάριο 2015 έπεσε στο 171% τον Ιούλιο και ότι στο πρώτο εξάμηνο του 2015 είχαμε αύξηση του ΑΕΠ κατά 1,1% και όχι ύφεση. 

Κανείς δεν ισχυρίστηκε ότι επί διακυβέρνησης Τσίπρα πήγαν όλα καλά. Άλλο όμως η επιστημονική κριτική κι άλλο η αυθαίρετη κινδυνολογία...

* Η κα Ράνια Αντωνοπούλου είναι Αναπληρώτρια Υπουργός Εργασίας