Ο επιθανάτιος ρόγχος κάποιων «εργολάβων»

Πίσω από τις συλλήψεις, τα αυτόφωρα, τους διευθυντές, τους εργολάβους, τους υπουργούς και τους νόμους υπήρχαν και 39 γυναίκες. Καθαρίστριες στην ιδιότητα. Εργαζόμενες των 350 ευρώ τον μήνα, με τις περισσότερες να ζουν απλήρωτες εδώ και πολύ καιρό μιας και το αφεντικό τους είχε κηρύξει με το έτσι θέλω «στάση πληρωμών».

Γι' αυτές τις 39 γυναίκες -ομήρους του εργολάβου που για χρόνια είχε αναλάβει τον καθαρισμό του Νοσοκομείου Τρικάλων- είχε ανοιχτεί εσχάτως μια ελπιδοφόρα προοπτική. Ο νόμος τους έδινε τη δυνατότητα να ξεφύγουν από τα νύχια του κακοπληρωτή εργολάβου και να υπογράψουν απευθείας ατομικές συμβάσεις έργου έως τις 31 Δεκεμβρίου 2017 με τη διοίκηση του νοσοκομείου. Η προοπτική

αυτή τους εξασφάλιζε πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, καθώς και τον υπερδιπλασιασμό της αμοιβής τους που από τα 350 θα έφτανε τα 750 ευρώ τον μήνα. Οι 39 αυτές γυναίκες είχαν δηλαδή κάθε λόγο να επωφεληθούν της απόφασης του υπουργείου Υγείας να πετάξει έξω από τα δημόσια νοσοκομεία ένα καρτέλ επιχειρηματιών που εκμεταλλευόταν ένα μεσαιωνικού τύπου εργασιακό περιβάλλον κερδοσκοπώντας εις βάρος τόσο των «θυμάτων» του όσο και του Δημοσίου. Γιατί μόνο κερδισμένο δεν έβγαινε όλα αυτά τα χρόνια το Νοσοκομείο Τρικάλων, καθώς πλήρωνε περίπου 600.000 ευρώ τον χρόνο για την καθαριότητά του, ενώ σήμερα μπορεί να έχει τις ίδιες υπηρεσίες από τις ίδιες εργαζόμενες μόνο με 400.000 ετησίως.

Με αυτά τα δεδομένα, κερδισμένοι από την υλοποίηση της υπουργικής απόφασης ήταν και το νοσοκομείο και οι καθαρίστριες. Χαμένος ήταν μόνο ο εργολάβος, η σύμβαση του οποίου με το νοσοκομείο είχε λήξει τυπικά εδώ και δύο χρόνια, εν τούτοις είχε καταφέρει όχι μόνο να την ανανεώσει σιωπηρά, με την ανοχή των προηγούμενων διοικήσεων του νοσοκομείου Τρικάλων, αλλά και να κερδίσει προσωρινή διαταγή από τον διοικητικό εφέτη ώστε η εταιρεία του να συνεχίσει να είναι υπεύθυνη για την καθαριότητα του νοσοκομείου έως τις 18 Αυγούστου 2016, οπότε και θα γινόταν η εκδίκαση των ασφαλιστικών μέτρων.

Τα όσα διαδραματίσθηκαν τις προηγούμενες ημέρες, εντός και εκτός του νοσοκομείου Τρικάλων, με πρωταγωνιστές δικαστικούς, αστυνομικούς, διοικητικούς και εργολάβους, είναι κάτι που ανέλαβε να διερευνήσει ο εισαγγελέας Τρικάλων με την κατεπείγουσα προανακριτική διαδικασία που διέταξε και αποτελούν τον επιθανάτιο ρόγχο ενός κερδοσκοπικού συστήματος που τράφηκε με τον ιδρώτα και τα κλεμμένα μεροκάματα χιλιάδων ανώνυμων γυναικών. Ενός συστήματος που τιμωρούσε ακόμη και με βιτριόλι όποια τολμούσε να σηκώσει ανάστημα στους νονούς της ημέρας και των συμβάσεων. Ενός συστήματος που θησαύρισε στην πλάτη του Δημοσίου και των θυμάτων του. Ενός συστήματος που χάνει τα κεκτημένα του καθώς, σύμφωνα με τους πιο πρόχειρους υπολογισμούς, η υπογραφή ατομικών συμβάσεων, σε πανελλαδικό επίπεδο, θα αποφέρει για τα νοσοκομεία εξοικονόμηση 90 εκατομμυρίων ευρώ, με τα χρήματα που θα εξοικονομηθούν από τους εργολάβους να δίνουν την ευκαιρία να αγοραστούν φάρμακα για χημειοθεραπείες και υγειονομικό υλικό. Κι όμως, αυτό το σύστημα διαθέτει ακόμη ισχυρά ερείσματα. Όπως στα Τρίκαλα, έτσι και στο Διοικητικό Εφετείο Θράκης προσανατολίζεται, σύμφωνα με πληροφορίες, στο μπλοκάρισμα της υπογραφής απευθείας συμβάσεων για 75 καθαρίστριες με το Δημόσιο Νοσοκομείο Καβάλας. Εν αναμονή λοιπόν.