Η Ακροδεξιά πήρε το όπλο της - του Π. Τριγάζη

Ορθώς η Όλγα Γεροβασίλη ζήτησε από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να ξεκαθαρίσει ποια Δεξιά θέλει να εκπροσωπεί. 

Δυστυχώς, σύσσωμη η Ν.Δ. «ζώστηκε τα άρματα» για να πολεμήσει τον Νίκο Φίλη και να «υπερασπιστεί» τη μνήμη του ποντιακού Ελληνισμού. Πάντοτε η «εθνικόφρων» παράταξη αυτής της χώρας χρησιμοποιούσε την Ιστορία -την οποία ουδέποτε μελέτησε και αφομοίωσε- για να επιτεθεί στην Αριστερά, με όποια μορφή και αν αυτή εκφραζόταν, είτε ως ΚΚΕ, είτε ως ΕΔΑ, είτε ως Συνασπισμός, είτε ως ΣΥΡΙΖΑ σήμερα. 

Υποτίθεται ότι η Ιστορία διδάσκει και φρονηματίζει, αλλά αυτό δεν ισχύει για τους πολιτικούς εκπροσώπους της ελληνικής Δεξιάς, η οποία εκφράζεται από πολλά σχήματα, ενώ, όπως είπε ο κ. Μεϊμαράκης, «έχει και η Ν.Δ. τις συνιστώσες της». Το απογοητευτικό, όμως, είναι ότι νερό στον μύλο της Δεξιάς, του εθνικισμού και του υπερπατριωτισμού, χύνουν και δυνάμεις της λεγόμενης Κεντροαριστεράς. Στο δε ερώτημα γιατί το κάνουν αυτό, η απάντηση είναι ότι αναζητούν έδαφος για να αντιπολιτευτούν την κυβέρνηση και κατ' επέκταση τον ΣΥΡΙΖΑ.

Κατανοούμε την αδυναμία των πολιτικών εκφραστών του ελληνικού κατεστημένου να «χωνέψουν» το γεγονός ότι η Αριστερά της Ελλάδας είναι σήμερα η κυβέρνηση του τόπου. Αφού δύο φορές στον 20ό αιώνα η Δεξιά και οι ξένοι πάτρωνές της πίστεψαν ότι είχαν ξεμπερδέψει διαπαντός με την Αριστερά. Η πρώτη φορά ήταν μετά τον εμφύλιο πόλεμο και η δεύτερη μετά την παταγώδη κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισμού» και τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης. Όμως, και τις δύο φορές η Αριστερά αυτής της χώρας βρήκε τους τρόπους να σταθεί όρθια και να ανακάμψει, πολιτικά και εκλογικά. Ας μην το ξεχνούν αυτό οι πολέμιοι του ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι τέτοια η ένδεια που χαρακτηρίζει τις πολιτικές τους προτάσεις και τα ιδεολογικά τους προτάγματα, που καταφεύγουν στη φθηνή δημαγωγία, προσπαθώντας να προσεταιριστούν τμήματα του ελληνικού λαού, είτε πρόκειται για τους κατοίκους των νησιών του Αιγαίου, που πλήττονται από τη διόγκωση του προσφυγικού - μεταναστευτικού, είτε πρόκειται για τους Πόντιους.

Εμφανίζεται ως υπέρμαχος της ιστορικής αλήθειας, υποκρίνεται την εθνικά ευαίσθητη η παράταξη, που επί πολλές δεκαετίες υποστήριζε τη θεωρία της «ψωροκώσταινας» για τη χώρα μας, για να δικαιολογεί την υποτέλεια και την αντίληψη ότι η Ελλάδα δεν είχε άλλη επιλογή από του να ζει με δανεικά. Επιπλέον, δικαιολογούσε την εθνική αιμορραγία της μετανάστευσης των Ελλήνων στα πέρατα της γης με θεωρίες περί του «φιλαπόδημου του Έλληνος».

Μία από τις εκφράσεις της ιδεολογίας της άρχουσας τάξης αυτής της χώρας είναι ότι για τα προβλήματά μας φταίνε πάντοτε οι ξένοι, ποτέ εμείς (που είμαστε «ανάδελφον έθνος»). Τη βαθιά και πολυδιάστατη κρίση, που ζει με επώδυνο τρόπο ο ελληνικός λαός, εδώ και πέντε χρόνια, μας την επέβαλαν κάποιοι ξένοι, που επιβουλεύονται τον Ελληνισμό, ισχυρίζονται οι ακροδεξιοί εντός και εκτός Ν.Δ. Για την αποσάθρωση της παραγωγικής βάσης της χώρας μας φταίει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Για το υπέρογκο δημόσιο χρέος, που αποτελεί θηλιά στον λαιμό της Ελλάδας και του λαού της, δεν φταίει η διαφθορά, ούτε η «Μεγάλη Ιδέα» της οργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων, ούτε τα «μεγάλα φαγοπότια», που στήθηκαν γύρω από πολυδάπανους εξοπλισμούς δια της υπερεκμετάλλευσης της ευαισθησίας του λαού για την εθνική μας ασφάλεια. Εθνικές σκοπιμότητες υπαγόρευσαν τη διαχρονική αδιαφάνεια στις προμήθειες των ενόπλων δυνάμεων της χώρας μας. Όταν η Αριστερά (το ΚΚΕ, αλλά και το ΚΚΕ Εσωτερικού) καταψήφιζε στη Βουλή τις στρατιωτικές δαπάνες, μας χαρακτήριζαν υπονομευτές της εθνικής ασφάλειας και άμυνας. Όταν ο Μίκης Θεοδωράκης, τον οποίο τώρα εναγκαλίζονται και χαρακτηρίζουν εθνικό κεφάλαιο, αναλάμβανε πρόεδρος της Επιτροπής Ελληνοτουρκικής Φιλίας (της οποίας είχα την τιμή να είμαι ιδρυτικό μέλος), χαρακτηριζόταν από κόμματα της Δεξιάς, αλλά και από μερίδα του ΠΑΣΟΚ, «εθνικός μειοδότης».  

Στο θέμα της αιματηρής εθνοκάθαρσης των Ελλήνων Ποντίων, πολιτικοί της Δεξιάς και τα φερέφωνα της δεν καταγγέλλουν την αυταρχική Τουρκία, αλλά γενικώς τους Τούρκους. Διότι θέλουν να καλλιεργήσουν έναν ωμό και ανιστόρητο αντιτουρκισμό. Άλλωστε πολλοί εξ αυτών αποδίδουν και την προσφυγική κρίση, είτε σε σχέδιο της Τουρκίας εναντίον της Ελλάδας, είτε σε μουσουλμανικό σχέδιο για τον εξισλαμισμό της Ευρώπης. Πριμοδοτούν έτσι τη Χρυσή Αυγή, και ας ισχυρίζονται ότι την καταπολεμούν. Την απαιτούμενη συνεργασία της Ελλάδας με την Τουρκία για το προσφυγικό - μεταναστευτικό δεν την επιθυμούν, βλέπουν πίσω από αυτήν «δάκτυλο της Ευρώπης», κυρίως της Γερμανίας.

Με αυτά τα μυαλά νομίζουν ότι μπορούν να κλείσουν τον δρόμο της Ελλάδας προς τον 21ο αιώνα, διότι ο δικός τους αιώνας είναι ο 20ός, ο οποίος χαρακτηρίστηκε και «αμερικανικός αιώνας», από τα υπερατλαντικά «γεράκια».

* Ο Πάνος Τριγάζης είναι συγγραφέας, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ